Aplicación de nanoóxido de cerio en polímeros

A nanoceria mellora a resistencia ao envellecemento ultravioleta do polímero.

A estrutura electrónica 4f do nano-CeO2 é moi sensible á absorción da luz, e a banda de absorción atópase principalmente na rexión ultravioleta (200-400 nm), que non ten unha absorción característica da luz visible e ten unha boa transmitancia. O CeO2 ultramicro ordinario utilizado para a absorción ultravioleta xa se aplicou na industria do vidro: o po ultramicro de CeO2 cun tamaño de partícula inferior a 100 nm ten unha capacidade de absorción ultravioleta e un efecto de blindaxe máis excelentes. Pódese usar en fibra de protector solar, vidro de automóbiles, pintura, cosméticos, películas, plásticos e tecidos, etc. Pódese usar en produtos expostos ao exterior para mellorar a resistencia ás inclemencias do tempo, especialmente en produtos con altos requisitos de transparencia, como plásticos e vernices transparentes.

O nanoóxido de cerio mellora a estabilidade térmica do polímero.

Debido á estrutura electrónica externa especial deóxidos de terras rarasOs óxidos de terras raras como o CeO2 afectarán positivamente a estabilidade térmica de moitos polímeros, como o PP, o PI, o Ps, o nailon 6, a resina epoxi e o SBR, que se pode mellorar engadindo compostos de terras raras. Peng Yalan et al. descubriron que, ao estudar a influencia do nano-CeO2 na estabilidade térmica do caucho de metil etil silicona (MVQ), o nano-CeO2_2 pode mellorar obviamente a resistencia ao envellecemento por calor e aire do vulcanizado MVQ. Cando a dosificación de nano-CeO2 é de 2 phr, outras propiedades do vulcanizado MVQ teñen pouca influencia no ZUi, pero a súa resistencia á calor ZUI é boa.

O nanoóxido de cerio mellora a condutividade do polímero

A introdución de nano-CeO2 en polímeros condutores pode mellorar algunhas propiedades dos materiais condutores, o que ten un valor de aplicación potencial na industria electrónica. Os polímeros condutores teñen moitos usos en varios dispositivos electrónicos, como baterías recargables, sensores químicos, etc. A polianilina é un dos polímeros condutores con alta frecuencia de uso. Para mellorar as súas propiedades físicas e eléctricas, como a condutividade eléctrica, as propiedades magnéticas e a fotoelectrónica, a polianilina adoita combinarse con compoñentes inorgánicos para formar nanocompostos. Liu F e outros prepararon unha serie de compostos de polianilina/nano-CeO2 con diferentes proporcións molares mediante polimerización in situ e dopado con ácido clorhídrico. Chuang FY et al. prepararon partículas nanocompostas de polianilina/CeO2 con estrutura núcleo-casca. Descubriuse que a condutividade das partículas compostas aumentaba co aumento da proporción molar de polianilina/CeO2, e o grao de protonación alcanzaba aproximadamente o 48,52 %. O nano-CeO2 tamén é útil para outros polímeros condutores. Os compostos de CeO2/polipirrol preparados por Galembeck A e AlvesO L utilízanse como materiais electrónicos, e Vijayakumar G e outros dopan nanopartículas de CeO2 nun copolímero de fluoruro de vinilideno-hexafluoropropileno. Prepárase o material de eléctrodo de ións de litio con excelente condutividade iónica.

Índice técnico de nanoóxido de cerio